Komentarze użytkownika gruzawik

potop też? a jak to się stało, że Egipcjanie nic nie zauważyli, jak armia i faraon przepadli?

oczywiście, ale dlaczego w takie piramidalne brednie? można wierzyć w wartosć zadrukowanych paierków(pieniądze), wszyscy to robią. można w wyjątkową wartość życia ludzkiego. ale nic w tym nadprzyrodzonego, taka umowa. wysiłek włożony w zblatowanie tych wiar może przynieść skutek odwrotny do zamierzonego: wiara w bóstwa okazuje się wówczas tak samo kwestią konwencji i deklaracji, zawsze mozliwą do zmiany. ilu to już bogów ludzie wymyślili? tyle, ile walut, czy więcej?

brednie. przynajmniej w UK.

jak na razie zakazano halołyna...

ilu bym arabusów w UK nie oglądał, to jak który po angielskiej szkole, to w poważaniu ma ałła i cały kuran. domową tradycję uprawia, podjadając pod stolikiem za dnia, zeby burczeniem kolegom nie przeszkadzać. albo całkiem zrywają, bo matce odwalało, i do ubranka nursy rękawki przyszywała. wyprowadzają się i chcą żyć jak tubylcy: bez takich hocków-klocków. podobnież w PL. 25 lat temu było 95-98% ochrzczonych. obecnie coś z 70%. młodzi mają to w poważaniu. ja też lubię choinkę itepe, świetnie wiedząc, jak świeże są te tradycje, i jak łatwo się zmieniają kultury.

znaczy nieposłusznych rodzicom masz za godnych śmierci? czy na sali jest psychiatra?

i to islamisci sa grożni?

nie ma zmartwienia, siwy: kto wierzy w boga wierzy też w szatana-mamy więc ok.70% biernych satanistów :) to tylko kwestia perpektywy...

to nie ja, tylko Ryłkołak :)

nazwa "satanista" nie pochodzi od samych satanistów czy ich wiary w szatana, ale od określenia ich tak przez wierzących. zostało zaakceptowane z dumą, na wniosku, że to właśnie szatan jest prawdziwym ludzkości dobrodziejem: dzięki niemu pznano dobro i zło i uzyskano moce o jakich się bogom nie śniło, gdy ich wymyślano. przykre to, ale nawet sataniści tak naprawdę nie wierzą w szatana... chodzi tylko o parodię wiary w boga.

wynkające z wpływania na własną podświadomość.

też, ale rzecz w tym, że sataniści też w szatana nie wierzą, tylko się nakręcają w ten sposób, zeby osiągnąć zamierzone cele. nasza świadomość też nie jest jedna, wbrew nazwie "indywidualność":)

"zrozumienie" dla tyrota to dla nas teleologia: myślenie skierowane na uprzednioi założony cel. prowadzi to do lekceważenia faktów , chronologii, skali, zasad, logiki, wszystkiego, co tezie na początku postawionej przeczy.

niech ksiądz wstaje, i posprząta pościel...

no, to się popisałeś: czytanie ze zrozumieniem oznacza właśnie dostrzeganie ewentualnych niedociągnięć, a nie ich ignorowanie. ty miałbyś głupotę tępić? a weź zacznij od siebie :)

dostrzeganie nieścisłości to czekiwany wynik czytania ze zrozumieniem. bez czytania ze zrozumieniem się nie da. czego jesteś przykładem. nie jest to tożsame, ale zachodzi silny związek przyczynowo skutkowy, który, jak to masz w zwyczaju, ignorujesz. jeśli sprzeczności nie dostrzegasz, to nie zrozumiałeś tekstu, który je zawiera. teraz łatwiej?

jakaż myśl dyszlowa moze wynikać ze sprzecznego tekstu? czy z 1000 kłamstw ma wyniknąć prawda?

skupiając się na szczególe(literalne znaczenie rozumienia tekstu) straciłeś z oczu zdolność, do której ma ono prowadzić, a mianowicie ocenę wiarygodności tekstu. popełniasz więc błąd logiczny, godząc się na owe sprzeczności w próbie wyciągania wniosków o jego prawdziwości, ignorując je, i nazywasz to właśnie zrozumieniem tego tekstu. a które, ze sprzecznych, fragmenty sobie wybierasz, według jakich kryteriów? po czym poznajesz, że je zrozumiałeś, i te tutaj to przenośnia, a tamte nie?

sprzecznosci wewnętrzne dostrzegasz więc, i postanawiasz pominąć przy ocenie tekstu? nie-wia-ry-god-ne. takie myślenie i taki tekst. sprzeczność ze światem obserwowanym też jak zielona mgła, rozwiewa się, gdy poczekać? oczy przestają łzawić i dalej można patatajać?

ty zrozumieniem nazywasz wyciąganie prawdy o boskim pochodzeniu Jagiełły z tekstu zawierającego prawdziwy szczegół, że bitwa w ogóle była, nazywając to czytaniem ze zrozumieniem. nie wnioski o zaistnieniu bitwy w ogóle, tylko właśnie to... tekst zawiera wiele błędów i fantazji, a wniosek najfantastyczniejszy z nich-prawdziwy! mimo ogólnej małej wierności faktom. błędy i brednie dostrzegasz, rozumiesz, i ignorujesz, żeby tylko "zrozumieć" to, co sobie od początku założyłeś. co właśnie udowodniłeś argumentem ad personam? coś o mnie, czy bardziej o sobie?