Komentarze użytkownika GorszyAleLepszy

Tak jestem niepełnosprawny, ale to ty jesteś kretynem pozbawionym jakiejkolwiek wiedzy i umiejętności wyciągania z niej wniosków. Przy tobie nawet moherowa babcia z kółka różańcowego jest mega intelektualistką. Zwykły chatgpt dałby ci mnóstwo dowodów na to, że Jezus jako postać historyczna jest o niebo lepiej potwierdzona niż Pitagoras. Ale nawet z takiego źródła nie potrafisz skorzystać. Albo już skorzystałeś i zrozumiałeś, jak bardzo się skompromitowałeś łajzo.

Nie widzę powodów do odmawiania sobie mięsa w piątek ani do bycia katolikiem. To, że większość ludzi, w tym kościół jako taki, nie stosuje się do nauk moralnych Jezusa, nie pomniejsza wagi tego, co przekazywał. Wręcz na odwrót, gdyby ludzie to stosowali, nie byłoby obozów i komór.

Gruzawik, np proszę cię;) Miałem jednak nadzieję, że zapoznasz się z opowieściami o cudach Pitagorasa. Prawa Jezusa są równie skuteczne, w innej dziedzinie. Historyczność Pitagorasa poświadczają tylko jego uczniowie. W wypadku Jezusa jest poświadczenie uczniów, przekazów Żydowskich i Rzymskich. W dodatku odstęp czasowy pomiędzy jego działalnością a zapisami jest wyjątkowo krótki. Żadna z wymienionych przeze mnie postaci nie ma nawet w przybliżeniu podobnego zakresu dowodów historyczności. Żadna.

Nie istnieją bezpośrednie dowody historyczności Pitagorasa w sensie nowoczesnej historii — czyli brak inskrypcji, dokumentów urzędowych czy tekstów pisanych przez niego samego lub jemu współczesnych. Wszystko, co o nim wiemy, pochodzi z źródeł późniejszych i często hagiograficznych.

Najwięcej informacji – z okresu 500 lat później (!) Diogenes Laertios (III w. n.e.), Porfiriusz (III w. n.e.), Jamblich (IV w. n.e.) to główne źródła, ale ich relacje są pełne cudów, legend i sprzeczności.

Czy więc Pitagoras istniał? Prawdopodobnie tak, ale: nie mamy twardych dowodów, nie wiemy, co rzeczywiście powiedział lub zrobił, większość znanych nauk przypisywanych mu (np. słynne twierdzenie) mogła być dziełem jego uczniów lub wcześniejszych kultur (np. Babilończyków).

Najbardziej podoba mi się sprawozdanie o powstawaniu Pitagorejczyków: "Będąc we Włoszech, zrobił podziemne mieszkanie i polecił swojej matce zapisywać wszystko, co się wydarzyło, zaznaczając czas każdego zdarzenia na tabliczce, a następnie przesyłać je do niego, aż ponownie się pojawi. Jego matka tak uczyniła. Po pewnym czasie Pitagoras ponownie się pojawił, wychudzony i przypominający szkielet; wszedł na zgromadzenie publiczne i powiedział, że przybył z zaświatów, a następnie opowiedział im wszystko, co się wydarzyło w międzyczasie. Zafascynowani tym, co im powiedział, uwierzyli, że Pitagoras

jest istotą boską, więc płakali i lamentowali, a nawet powierzyli mu swoje żony, mając nadzieję, że nauczą się od niego czegoś dobrego; i przyjęli na siebie nazwę Pitagorejczyków.”

Nikt nie zamierza? Jego legenda umarła setki lat temu. Zostało tylko twierdzenie, które nawet nie wiadomo czy jest jego. To ma być osiągnięcie czy klęska?

Nie odrobiłes lekcji;) Cudów u Pitagorasa całe mnóstwo, włącznie z powstrzymaniem biegu rzeki i zmartwychwzbudzeniem. A opowieści przedziwnej treści to dopiero. Duszyczki w bobie na przykład. Mam nadzieję że bobu nie jesz, bo by się obraził. Apokryfy jako argument przeciwko Jezusowi? Mogę w kwadrans stworzyć "apokryf" dotyczący życia kogokolwiek. Stanie się historycznie niewiarygodny?

Jezus: 1. Zgodność z realiami historycznymi: Jezus działał w specyficznym czasie i miejscu — Judea pod okupacją rzymską, z bardzo rozwiniętym systemem religijnym (świątynia, faryzeusze, saduceusze itd.). Jego krytyka tych instytucji (np. hipokryzji faryzeuszy, korupcji w świątyni) pasuje dokładnie do znanych nam problemów tamtej epoki.

2. Brak wygody teologicznej: Gdyby Ewangelie były czystą legendą stworzoną później, raczej nie przedstawiałyby Jezusa jako kogoś, kto wchodzi w konflikt z religijnymi autorytetami — to nie byłoby korzystne dla powstającej religii. A jednak te konflikty są silnie obecne, co sugeruje, że opierają się na rzeczywistych wydarzeniach.

3. Kontekst społeczno-polityczny: Krytyka bogatych, wezwania do pokory, troska o marginalizowanych — to wszystko wpisuje się w klimat napięć społecznych i religijnych Judei I wieku. Jezus nie przemawia jak mitologiczny nauczyciel z innego świata, ale jak ktoś głęboko zakorzeniony w swoim czasie.

4. Efekt śmierci: Konflikt z elitami religijnymi (i pośrednio politycznymi) prowadzi do jego egzekucji — co również ma sens historyczny. Rzymianie często krzyżowali tych, którzy podburzali tłumy lub kwestionowali porządek.

Do tego dochodzi fakt spisania sprawozdań przez jemu współczesnych oraz potwierdzenia istnienia w źródłach zewnętrznych. Pitagoras nie jest tak mocno osadzony w konkretnych konfliktach swojego czasu. Jego życie i nauki są owiane legendą, a przekazy o nim często są pełne cudowności bez realistycznego tła społeczno-politycznego. Sprawozdania pisane szereg dekad a nawet stuleci później itd

Jezus. Konsensus historyków: Przytłaczająca większość specjalistów uważa, że Jezus ISTNIAŁ jako postać historyczna. Pitagoras. Konsensus historyków: Istniał PRAWDOPODOBNIE jako rzeczywista postać, ale granica między rzeczywistością a legendą jest trudniejsza do uchwycenia.

Zaprzeczasz nauce, nie po raz pierwszy zresztą. To oznacza, że z nas dwóch to właśnie ty trzymasz się kurczowo swoich wierzeń, pomijając niewygodne fakty. Chrobry i starożytność ;-) Konsensus w sprawie Pitagorasa też ci przeszkadza czy odrzucamy od razu postać, bo do Chrobrego mu zbyt wiele brakuje, nawet do Jezusa nie może się równać?

Of course Jesus existed, and we have more evidence for him than for almost anyone else from his time period.” Bart D. Ehrman (historyk wczesnego chrześcijaństwa, agnostyk)

Nie ma "może i tam chodził jakiś typek". Jest: Jezus z Nazaretu jest historyczną postacią". Można wierzyć lub nie wierzyć w warstwę teologiczną jego działalności, ale nie w to, że istniał, nauczał będąc wybitnym reformatorem i poniósł tragiczną śmierć.

Na marginesie widzę że nadal nie odrobiłes lekcji. Diogenes pisze, że przy pewnej okazji Pitagoras przemawiając do tłumu, unosił się nad ziemią. Latał więc.