Komentarze użytkownika GorszyAleLepszy

Słodka niewiedzo, nie obrażaj mistrza Himilsbacha. Jan Himilsbach (1931–1988) – był polskim aktorem, pisarzem i scenarzystą, znanym z charakterystycznego wyglądu, chropowatego głosu i niepowtarzalnego stylu bycia. Mimo braku formalnego wykształcenia aktorskiego zyskał ogromną popularność dzięki autentyczności i charyzmie.

Himilsbach był też autorem opowiadań, które cechował prosty język, absurdalny humor i celna obserwacja rzeczywistości. Zyskał opinię filozofa codzienności – jego wypowiedzi i cytaty do dziś funkcjonują jako złote myśli.

Nie ma żadnych dowodów na istnienie czegokolwiek w przeszłości, bo mądre teksty były zazwyczaj pisane przez uczniów, a historia spisywana przez nadwornych kronikarzy, którzy mogli głowę stracić pisząc nie tak jak trzeba. Wszystko zaczęło się dopiero wtedy baxbany z vacariusem i kilkoma innymi przyglupami pojawili się na świecie.

Zaprawdę więc powiadam wam, że nie było żadnego Sokratesa, Konfucjusza ani nawet Pitagorasa. Znajdźcie mi ich dzieła. Wszystko pisali inni, dokładnie tak jak w wypadku Jezusa z Nazaretu. Postarzana skóra tej "Biblii" z Ankary niczego tu nie zmieni.

"Biorąc pod uwagę brak wiarygodnych źródeł, nie ma podstaw, by wierzyć w istnienie „Biblii z Ankary” spisanej na skórze złotymi literami. Jest to najprawdopodobniej przykład niepotwierdzonego mitu lub spekulacji, które mogą być uznane za fake news." dupku wierzący w mity i baśnie.

"Na podstawie dostępnych źródeł historycznych można stwierdzić, że Jezus był postacią historyczną, której działalność miała znaczący wpływ na rozwój religijny i społeczny w I wieku. Jako nauczyciel i moralizator, jego nauki były skierowane na poprawę moralności jednostek i społeczeństw, a jego przesłanie o miłości, sprawiedliwości i pokoju miało długotrwały wpływ na rozwój etyki w tradycji zachodniej."

Jeśli podważać istnienie Jezusa, trzeba też podważać znacznie bardziej niepewną historyczność wielu innych znanych postaci starożytności. Należą do nich wspomniani Sokrates, Pitagoras oraz na przykład Hipokrates, Euklides, Homer, pozbawiony jakiejkolwiek wiedzy zarozumiały wulgarny troglodyto typowy dla środowiska antyteistycznego na tej stronie.

Pitagoras bez cudów? Obydwaj wiedzę macie jak widzę podobną. Również tę związaną z potwierdzeniem historyczności postaci.

Więc śmiało. Dlaczego uważacie Pitagorasa za postać historyczną? Bo twierdzenie? U Jezusa kazanie na górze i złota reguła. Co dalej?

Dlaczego Pitagoras historyczny kretynie.

Nie pytam o Jezusa ani całun turyński. Dlaczego Pitagoras historyczny. Nie dociera żłobie?

To ci kumple podpowiedzieli przygłupie? Dowody. Tylko to mnie interesuje. Dowody na historyczność Pitagorasa. Podoba ci się opowieść o jego udzie ze złota? Czy bardziej jak go rzeka pozdrawiała?

Tak jestem niepełnosprawny, ale to ty jesteś kretynem pozbawionym jakiejkolwiek wiedzy i umiejętności wyciągania z niej wniosków. Przy tobie nawet moherowa babcia z kółka różańcowego jest mega intelektualistką. Zwykły chatgpt dałby ci mnóstwo dowodów na to, że Jezus jako postać historyczna jest o niebo lepiej potwierdzona niż Pitagoras. Ale nawet z takiego źródła nie potrafisz skorzystać. Albo już skorzystałeś i zrozumiałeś, jak bardzo się skompromitowałeś łajzo.

Nie widzę powodów do odmawiania sobie mięsa w piątek ani do bycia katolikiem. To, że większość ludzi, w tym kościół jako taki, nie stosuje się do nauk moralnych Jezusa, nie pomniejsza wagi tego, co przekazywał. Wręcz na odwrót, gdyby ludzie to stosowali, nie byłoby obozów i komór.

Gruzawik, np proszę cię;) Miałem jednak nadzieję, że zapoznasz się z opowieściami o cudach Pitagorasa. Prawa Jezusa są równie skuteczne, w innej dziedzinie. Historyczność Pitagorasa poświadczają tylko jego uczniowie. W wypadku Jezusa jest poświadczenie uczniów, przekazów Żydowskich i Rzymskich. W dodatku odstęp czasowy pomiędzy jego działalnością a zapisami jest wyjątkowo krótki. Żadna z wymienionych przeze mnie postaci nie ma nawet w przybliżeniu podobnego zakresu dowodów historyczności. Żadna.

Nie istnieją bezpośrednie dowody historyczności Pitagorasa w sensie nowoczesnej historii — czyli brak inskrypcji, dokumentów urzędowych czy tekstów pisanych przez niego samego lub jemu współczesnych. Wszystko, co o nim wiemy, pochodzi z źródeł późniejszych i często hagiograficznych.

Najwięcej informacji – z okresu 500 lat później (!) Diogenes Laertios (III w. n.e.), Porfiriusz (III w. n.e.), Jamblich (IV w. n.e.) to główne źródła, ale ich relacje są pełne cudów, legend i sprzeczności.

Czy więc Pitagoras istniał? Prawdopodobnie tak, ale: nie mamy twardych dowodów, nie wiemy, co rzeczywiście powiedział lub zrobił, większość znanych nauk przypisywanych mu (np. słynne twierdzenie) mogła być dziełem jego uczniów lub wcześniejszych kultur (np. Babilończyków).

Najbardziej podoba mi się sprawozdanie o powstawaniu Pitagorejczyków: "Będąc we Włoszech, zrobił podziemne mieszkanie i polecił swojej matce zapisywać wszystko, co się wydarzyło, zaznaczając czas każdego zdarzenia na tabliczce, a następnie przesyłać je do niego, aż ponownie się pojawi. Jego matka tak uczyniła. Po pewnym czasie Pitagoras ponownie się pojawił, wychudzony i przypominający szkielet; wszedł na zgromadzenie publiczne i powiedział, że przybył z zaświatów, a następnie opowiedział im wszystko, co się wydarzyło w międzyczasie. Zafascynowani tym, co im powiedział, uwierzyli, że Pitagoras

jest istotą boską, więc płakali i lamentowali, a nawet powierzyli mu swoje żony, mając nadzieję, że nauczą się od niego czegoś dobrego; i przyjęli na siebie nazwę Pitagorejczyków.”